22/5/2017
Przez miasta powinno się przejeżdżać powoli. Tymczasem nawet tam, gdzie chciałoby się pozaglądać w różne zakamarki, wpada się czasami na moment, jak pociąg ekspresowy, który ma tylko kilka chwil na złapanie oddechu na stacji. O tym mieście powstały i wiersze i obrazy, a Jaromír Nohavica siedzi gdzieś na peronie i śpiewa "Těšínską", o dziwnym stuleciu. Bo i samo miejsce nie jest niedziwne.
13/5/2017
Zaczęliśmy tę rozmowę na początku tego roku na warszawskiej Ochocie, przy okazji jednego z o wiele zbyt rzadkich spotkań. Ona od lat pracuje z młodzieżą, działa w organizacji pozarządowej i czyta. On od czasu do czasu tworzy a to czasopismo, a to radio, a to działa lokalnie współpracując z NGOsami i samorządem. Żadne z nich nie wiązało się z czynną polityką, a patrzą na jej rzeczywistość przez pryzmat konkretnych spraw lokalnych społeczności oraz tradycji intelektualnych, w których się wychowali. Teraz rozmawiają o tym, czy i dlaczego polska lewica (i nie tylko) jest niemal zupełnie nieskuteczna w realnej polityce.
{ WIĘCEJ NIEBAWEM }
1/5/2017
#czarnyprotest, niezależnie od tego, jakie realne skutki może przynieść, pokazał po raz kolejny, do jakiej beznadziei doszliśmy nad Wisłą. Kilkadziesiąt milionów osób - ze swoimi historiami, wyborami, przecinającymi się drogami, zaułkami dobra i zła, polami neutralności, przekonaniami, wiarami i niewiarami, nadziejami i żałobami po nich, wiedzą i ignorancją, z kolorami uczuć i tęsknot, instynktów i idei - dały się wepchnąć na warsztat demiurgów absolutnego kontrastu. Ze wszystkich kolorów na tym pięknym (nawet jeśli nierzadko tragicznym) świecie, mają zostać tylko braku barw: czerń i biel. A rozumienie delikatności tematu ciąży i jej konsekwencji jest w środowiskach “prolife” tak samo obecne, jak czułość w obieraniu jajka młotem.
|
obserwacjeŚwiat się kręci,
a ja siedzę na płocie i staram się obserwować różne jego strony. Archiwa
|